منبع:سیمرغ

                                                             برگرفته از    bia2khtar

بدن به عنوان شکلی از ارتباط غیر کلامی استفاده می کردند و توسط آن،
            خصوصیاتی از قبیل شغل، درجه و رتبه، جنسیت، موقعیت جغرافیایی، طبقه
            اجتماعی، ثروت و دارایی و وابستگی های گروهی را نشان می دادند. این
            موضوع تنها مربوط به پوشاک نمی شد، بلکه جواهرات، سبک های آرایش مو و
            هنر زیبایی شناختی هم در بردارنده این مطالب بودند. این که ما چه نوع
            لباسی می پوشیم و چگونه و چه زمانی آن را می پوشیم، اطلاعات دیگری را
            فراهم می کند تا بتوانیم به طوردقیق و موشکافانه، پوشش یک موقعیت
            اجتماعی را مطالعه کنیم.

            فشن به عنوان  سیستم و روش نمادی

            فشن زبانی از نشانه ها و نمادها است که مفاهیم ارتباط غیر کلامی درباره
            اشخاص و گروه ها دارد. فشن در تمام اشکال خود، از یک شکل خالکوبی شده
            تا جدیدترین مدل آرایش مو، بهترین حالتی است که می تواند هویت اشخاص را
            نشان بدهد. این موضوع به ما کمک می کند تا درک سریعی از خود را برای
            افرادی که ما را می بینند، ایجاد کنیم.
            
            فشن : میزان سنج تغییرات فرهنگی

            این مطلب که ما زشتی ها یا زیبایی های بدن خودمان را چگونه تشخیص می
            دهیم و آنها را چگونه می بینیم، بستگی به گرایشات و نگرش های فرهنگی ما
            دارد. تصویر زنی که در نقاشی های روبنز به عنوان زنی زیبا و جذاب ترسیم
            شده است، امروزه به طور ناخودآگاه نازیبا و ناخوشایند به نظر می رسد؛
            البته اگر به زیبایی از همان دیدگاهی که اکثر مردم در قرن بیست و یکم
            قبول دارند، نگاه کنیم.
            امروزه در حالی که آرمان طلبی فرهنگی دائما مدهای جدیدی را عرضه می
            کند، اگر در تغییر دادن لباس و تغییر شکل دادن بدن خود ناتوان باشیم،
            باعث می شود تا نتوانیم خودمان را با معیارهای فشن و مد  تطبیق بدهیم.
            کسانی که موفق می شوند تا خود را با معیارها و استانداردهای فشن هماهنگ
            کنند، همواره زندگی خود را در سیکلی از رژیم غذایی، ورزش، جراحی
            پلاستیک و سایر روش ها و رژیم ها می گذرانند، که این موضوع شامل دقت
            زیاد و سخت گیری در خرید لباس هم می شود.

  طبقه بندی افراد

            هنر و مد لباس در دوران ادوارد هفتم، در هنر تفکیک وظایف مختلف اجتماعی
            عالی بود. افراد در آن دوره، زمان کافی برای تعدیل کردن الگوهای جدید
            رفتاری برقرار شده توسط سلطنت ملکه ویکتوریا را داشتند.
            ادواردی ها از نظر اجتماعی، افراد را به کسانی که لباس های دست دوز می
            پوشیدند، تا کسانی که لباس های مستعمل دیگران را بر تن می کردند، در
            گروه های مختلف طبقه بندی می کردند. فقر و ناداری افراد فقیر به راحتی
            مشخص می شد، زیرا لباس آنها هویتشان را فاش می کرد؛ در حالی که افراد
            تازه به دوران رسیده و ثروتمند، ثروت خود را به وسیله لباس، زینتها و
            لوازم جانبی آن در مقابل چشم افرادی که از نظر اجتماعی در مرتبه پایین
            تری قرار داشتند، به نمایش می گذاشتند.

شغل و موقعیت اجتماعی و هدف از پوشیدن لباس

            افرادی که شغل هایی با مقام اجتماعی بالا دارند، لباس هایی را که فکر
            می کنند دیگران انتظار دارند تا آنها بپوشند، به تن می کنند. آنها
            تمایل ندارند که با پوشیدن لباس هایی که مناسب آنها نیست، تعارض نقش
            اجتماعی خود را تجربه کنند. ما با توجه به لباسی که شخص می پوشد، اولین
            برداشت را از شخصیت او می کنیم. لباس ها کلید و راهنمای ذهنی برای درک
            شغل و موقعیت اجتماعی افراد فراهم می کند و همچنین وسیله ای برای منطبق
            کردن فرد با گروه همتای او است.
            لباس همچنین وسیله سودمندی برای محافظت ما از گرما و سرما و ایجاد
            امنیت و سلامتی است. لباس ها، با توجه به نوع پوششی که اشخاص برای خود
            انتخاب می کنند، نشان دهنده شرم یا بی شرمی و بی حیایی آنها نیز هست.
            وضعیت لباس و پوشش فرد مترادف است با عزت نفس فرد و نشانه ای ازمیزان
            احترام به او است. لباس هر فرد همچنین نشان می دهد که آیا شخص موقعیت
            اجتماعی کافی دارد تا بتواند زمان و هزینه لازم را برای خرید لباس،
            شستشو، خشکشویی و تعمیر آن صرف کند. برای داشتن لباسی آبرومند و قابل
            احترام، هزینه هایی لازم است تا برای حفظ پاکیزگی و آراستگی لباس خرج
            شود.

برگرفته ازgirls mod